SACRIS SOLEMNIS JUNCTA SINT GAUDIA Sacris solemnis juncta sint gaudia, Et ex praecordiis sonent praeconia; Recedant vetera, nova sint omnia: Corda, voces et opera. Noctis recolitur coena novissima, Qua Christus creditur agnum et azyma, Dedisse fratribus, juxta legitima Priscis indulta patribus. Post agnum typicum, expletis epulis, Corpus Dominicum datum discipulis, Sic totum omnibus quod totum singulis, Ejus fatemur manibus. Dedit fragilibus corporis ferculum, Dedit et tristibus sanguinis poculum, Dicens: Accipite quod trado vasculum, Omnes ex eo bibite. Sic sacrificium istud instituit, Cujus officium committi voluit Solis presbyteris, quibus sic congruit, Ut sumant, et dent ceteris. Panis Angelicus lit panis hominum: Dat panis caelicus liguris terminum: O res mira bilis! manducat Dominum Pauper, servus, et humilis. Te, trina Deitas unaque, poscimus, Sic nos tu visita, sicut te colimus: Per tuas semitas duc nos quo tendimus, Ad lucem quam inhabitas. |
HIMNO DE MAITINES AL SANTÍSIMO SACRAMENTO Sumando nuestro gozo al de esta fiesta Elevemos cordiales alabanzas, Y que todo lo viejo se renueve: Corazones, acciones y palabras. Hoy se recuerda la postrera cena En que Jesús, conforme al viejo rito, Se dignó repartir a sus hermanos El cordero y los ázimos prescriptos. Una vez acabado aquel banquete Y después de comido aquel Cordero, Creemos que fué el mismo Jesucristo Quien se dió a todos, igualmente entero. Como a flacos les dió a comer su cuerpo, Como a tristes les dió a beber su sangre, Cuando les dijo: -Recibid, amigos, Lo que os doy a beber en este cáliz. Así dejó instituído el sacrificio y encomendó tan sólo al sacerdote Celebrar el oficio respectivo Y distribuir el pan que él mismo come. El angélico pan se vuelve humano Y las figuras llegan a su término. ¡Oh maravilla! El pobre y el esclavo Comen el cuerpo de su propio dueño. Oh Deidad trina y tina: te rogamos Que te dignes bajar a nuestra vida, Y que nos lleves por tus derroteros Hasta la misma claridad que habitas. |